Van Slowakije naar Shanghai
Door: David
Blijf op de hoogte en volg David
26 September 2007 | China, Shanghai
Zoals aangekondigd hier het volgende bericht uit China, Shanghai om precies te zijn. Ik zal eerst terug moeten gaan naar de zuivere bergluchten van Slowakije vanwaar het verhaal enigzins achteruit zal gaan en niet alleen wat de luchtkwaliteit betreft.
Vrijdagavond ben ik met Bernard naar het Noorden van Slowakije gereden waar zich de eerder genoemde Hoge Tatra bergen bevinden. Ons reisdoel de Slieszky Dom een berghotel op zo'n 1600 m. Dat was nog best een lange rit door het donker en dan nog die berg op. Ook moesten we nog even eten onderweg dus kwamen we zo om 1230 snachts aan. We bleken een van de nieuwe kamers te hebben, superstrak design en dan ook nog de onbetaalbare frisse lucht en het gekabbel van een bergbeek, alleemaal dik in orde. We hebben wat uitgeslapen en zijn om 10 uur vetrokken voor een hike. Eerst flink bergop naar 2200m vanwaar we naar de andere kant konden kijken, te weten Polen. Hier is een foto van. Alleen dit (Chinese) hotel heeft geen behoorlijk internet om iets up te loaden (en ook explorer etc. is allemaal in Chinese karakters) dus foto's volgen hopelijk later. Anyway, aan de andere kant gingen we er weer af omdat we nog een stuk verder wilden en nog genoeg tijd hadden. De afdaling was alleen wel erg steil en met sneeuw en rots en ijs en dat dan door elkaar (die kant lag dus niet erg op het zuiden) dus we kregen steeds minder zin om dit ook weer terug te moeten afleggen. Ook de wand die we op moesten leverden zo te zien voor de afdalers behoorlijk wat problemen op (maar dat bleken even later Spanjaarden met licht schoeisel te zijn dus tsja). We hebben toen bedacht dat het misschien een idee was om niet meer terug te keren maar na die volgende bergrug verder te lopen, wat er op meer kwam dat we feitelijk om die hele berg heen zouden lopen. Dat werd de langste hike van mijn en ik geloof ook wel Bernards leven. Het was ook wel het mooiste weer van de wereld: windstil, strakblauwe lucht, voor je gevoel tussen de 16 en de 23 graden (maar waarschijnlijk was het veel minder) dus meestal volstond een T-shirt. Uiteindelijk hebben we 22 km afgewandeld en 1200 m gestegen en dus ook 1200 meter gedaald want we zijn wel weer thuis gekomen. De timing was gelukkig vrij strak want 5 minuten nadat we binnen waren was het toch echt wel pikkedonker. Tja hoe voel je je dan? Al een beetje alsof er een truck over je heen is gereden maar ook wel euforisch (dat is de adrenaline die het mogelijk maakt om door te gaan denk ik). Die nacht bleken onze lichamen toch wat meer moeite te hebben met de verwerking van de afvalstoffen en helaas hadden we dus helemaal niet zo'n rustige nacht. De volgende dag bleken we beide spierpijn op volledig onbekende plaatsen te hebben. Ik had bijv. nog nooit voetpijn gehad en ik had ook nog nooit de aanhechting tussen mijn knieschijf en de pezen, spieren daarboven gevoeld. we hebben zondag nog het grootste kasteel van Slowakije bezocht Spissky hrad en vervolgens langs het Slowaakse Paradijs (natuurgebied) de terugtocht gemaakt naar Bratislava. Die nacht kon ik al helemaal niet slapen. Die laatste kilometers in de bergen met mijn t-shirt gelopen maar het was misschien toch wel koud. In ieder geval was ik verkouden en onrustig. S'ochtends pakte ik best brak mijn spullen in.
Maandag 24/9 s'ochtends vroeg de bus naar Wenen en dan met Finnair van Wenen naar Helsinki gevlogen en daarna naar Shanghai. Ze hadden aan boord een uitgebreid aanbod van films en ik heb naar de Sound of Music gekeken. De hele film door zitten snotteren. van de verkoudheid natuurlijk. Of was er meer aan de hand? wat was nou hetgeen dat me steeds zo aangreep? Ik wist niet dat ik zo sentimenteel was. Dan is er nog maar 1 mogelijkheid over: iedereen die bekend is met de cult-status van de SoM weet nu wat ik bedoel: ik ben een NICHT! Niet dus. Ik denk dat ik er toch nog maar eens goed over moet nadenken.
Op Shanghai Pudong aangekomen geld gepind en vergeten mijn pinpas er uit te halen. Je wordt hier niet zoals in NL gevraagd eerst je pas eruit te halen voordat je je cash krijgt. Ik ga morgen weer verder via dezelfde luchthaven en kom nog wel terug in Shanghai dus ik hoop hem nog terug te krijgen. Ik heb nog passen over maar dit was ook de pas voor mijn internettoegang dus het is wel een beetje onhandig.
Ook in het vliegtuig eigenlijk heel weinig geslapen dus ik liep gisteren wel een beetje tegen een slaaptekort op. Vanaf Pu Dong gebeld met Otto die hier voor de Rabobank werkt. Koffie gedronken in zijn kantoorgebouw tussen de wolkenkrabbers van Pudong. daarna ingechecked in het Captains Ho(s)tel en geslapen. s'avonds wat gaan eten de French Concession. Nu nog proberen van mijn Jetlag af te komen dus vandaag blijf ik gewoon op en drink ik niet. wel ben ik al twee keer gehassled op straat 1 keer door een schoenpoetser (was echt nodig) met vals wisselgeld en 1 keer door nepkunstacademiestudenten die uiteindelijk zeer klassieke calligrafeerwerkjes wilden verkopen. Niets gekocht. Ik heb inmiddels gelukkig wel ervaring met nee-zeggen tegen kunstacademiestudenten! Intussen had ik nog steeds geen antwoord op mijn verzoeken voor een vervolgprogramma welke ik had gericht aan china-inside een NL gerund schooltje en reisbureau annex accomodatie Beijng. Ik heb uiteindelijk vandaag maar zelf een ticket naar Xi'an gekocht en vertek morgenochtend. Daarna ga ik dan naar Beijng. Nee, ik heb het hier niet echt naar mijn zin gehad maar om Shanghai daar nou de schuld van te geven vind ik een beetje vroeg. Ik kom hier nog (op) terug!!
Vrijdagavond ben ik met Bernard naar het Noorden van Slowakije gereden waar zich de eerder genoemde Hoge Tatra bergen bevinden. Ons reisdoel de Slieszky Dom een berghotel op zo'n 1600 m. Dat was nog best een lange rit door het donker en dan nog die berg op. Ook moesten we nog even eten onderweg dus kwamen we zo om 1230 snachts aan. We bleken een van de nieuwe kamers te hebben, superstrak design en dan ook nog de onbetaalbare frisse lucht en het gekabbel van een bergbeek, alleemaal dik in orde. We hebben wat uitgeslapen en zijn om 10 uur vetrokken voor een hike. Eerst flink bergop naar 2200m vanwaar we naar de andere kant konden kijken, te weten Polen. Hier is een foto van. Alleen dit (Chinese) hotel heeft geen behoorlijk internet om iets up te loaden (en ook explorer etc. is allemaal in Chinese karakters) dus foto's volgen hopelijk later. Anyway, aan de andere kant gingen we er weer af omdat we nog een stuk verder wilden en nog genoeg tijd hadden. De afdaling was alleen wel erg steil en met sneeuw en rots en ijs en dat dan door elkaar (die kant lag dus niet erg op het zuiden) dus we kregen steeds minder zin om dit ook weer terug te moeten afleggen. Ook de wand die we op moesten leverden zo te zien voor de afdalers behoorlijk wat problemen op (maar dat bleken even later Spanjaarden met licht schoeisel te zijn dus tsja). We hebben toen bedacht dat het misschien een idee was om niet meer terug te keren maar na die volgende bergrug verder te lopen, wat er op meer kwam dat we feitelijk om die hele berg heen zouden lopen. Dat werd de langste hike van mijn en ik geloof ook wel Bernards leven. Het was ook wel het mooiste weer van de wereld: windstil, strakblauwe lucht, voor je gevoel tussen de 16 en de 23 graden (maar waarschijnlijk was het veel minder) dus meestal volstond een T-shirt. Uiteindelijk hebben we 22 km afgewandeld en 1200 m gestegen en dus ook 1200 meter gedaald want we zijn wel weer thuis gekomen. De timing was gelukkig vrij strak want 5 minuten nadat we binnen waren was het toch echt wel pikkedonker. Tja hoe voel je je dan? Al een beetje alsof er een truck over je heen is gereden maar ook wel euforisch (dat is de adrenaline die het mogelijk maakt om door te gaan denk ik). Die nacht bleken onze lichamen toch wat meer moeite te hebben met de verwerking van de afvalstoffen en helaas hadden we dus helemaal niet zo'n rustige nacht. De volgende dag bleken we beide spierpijn op volledig onbekende plaatsen te hebben. Ik had bijv. nog nooit voetpijn gehad en ik had ook nog nooit de aanhechting tussen mijn knieschijf en de pezen, spieren daarboven gevoeld. we hebben zondag nog het grootste kasteel van Slowakije bezocht Spissky hrad en vervolgens langs het Slowaakse Paradijs (natuurgebied) de terugtocht gemaakt naar Bratislava. Die nacht kon ik al helemaal niet slapen. Die laatste kilometers in de bergen met mijn t-shirt gelopen maar het was misschien toch wel koud. In ieder geval was ik verkouden en onrustig. S'ochtends pakte ik best brak mijn spullen in.
Maandag 24/9 s'ochtends vroeg de bus naar Wenen en dan met Finnair van Wenen naar Helsinki gevlogen en daarna naar Shanghai. Ze hadden aan boord een uitgebreid aanbod van films en ik heb naar de Sound of Music gekeken. De hele film door zitten snotteren. van de verkoudheid natuurlijk. Of was er meer aan de hand? wat was nou hetgeen dat me steeds zo aangreep? Ik wist niet dat ik zo sentimenteel was. Dan is er nog maar 1 mogelijkheid over: iedereen die bekend is met de cult-status van de SoM weet nu wat ik bedoel: ik ben een NICHT! Niet dus. Ik denk dat ik er toch nog maar eens goed over moet nadenken.
Op Shanghai Pudong aangekomen geld gepind en vergeten mijn pinpas er uit te halen. Je wordt hier niet zoals in NL gevraagd eerst je pas eruit te halen voordat je je cash krijgt. Ik ga morgen weer verder via dezelfde luchthaven en kom nog wel terug in Shanghai dus ik hoop hem nog terug te krijgen. Ik heb nog passen over maar dit was ook de pas voor mijn internettoegang dus het is wel een beetje onhandig.
Ook in het vliegtuig eigenlijk heel weinig geslapen dus ik liep gisteren wel een beetje tegen een slaaptekort op. Vanaf Pu Dong gebeld met Otto die hier voor de Rabobank werkt. Koffie gedronken in zijn kantoorgebouw tussen de wolkenkrabbers van Pudong. daarna ingechecked in het Captains Ho(s)tel en geslapen. s'avonds wat gaan eten de French Concession. Nu nog proberen van mijn Jetlag af te komen dus vandaag blijf ik gewoon op en drink ik niet. wel ben ik al twee keer gehassled op straat 1 keer door een schoenpoetser (was echt nodig) met vals wisselgeld en 1 keer door nepkunstacademiestudenten die uiteindelijk zeer klassieke calligrafeerwerkjes wilden verkopen. Niets gekocht. Ik heb inmiddels gelukkig wel ervaring met nee-zeggen tegen kunstacademiestudenten! Intussen had ik nog steeds geen antwoord op mijn verzoeken voor een vervolgprogramma welke ik had gericht aan china-inside een NL gerund schooltje en reisbureau annex accomodatie Beijng. Ik heb uiteindelijk vandaag maar zelf een ticket naar Xi'an gekocht en vertek morgenochtend. Daarna ga ik dan naar Beijng. Nee, ik heb het hier niet echt naar mijn zin gehad maar om Shanghai daar nou de schuld van te geven vind ik een beetje vroeg. Ik kom hier nog (op) terug!!
-
26 September 2007 - 10:19
Olga:
Hey David,
toch een fijn idee, zo'n online-reisavontuur-dagboek, ik zal het wel bijhouden.
ben erg benieuwd naar de verhalen & foto's uit China dus keep posting!
groeten uit A'dam! (vreselijk weer hier en valt zeker niets te missen :-) -
26 September 2007 - 12:35
Olga:
haaaahaaaha die pinpas!! :-) echt typisch david! waar je ook gaat, je neemt je jezelf met je mee, blijkbaar :-) -
26 September 2007 - 15:24
Marjo:
blijf vooral schrijven! hoevaak maakt niet uit. wat een uitvinding, ik ben heel benieuwd hoelang deze reis/onderneming gaat duren.. -
26 September 2007 - 22:01
Urs:
Jeetje dude, wat een verhaal! Ik word er hier in donker Den Haag niet echt vrolijk van... Maar je bent geen nicht hoor, al is het alleen maar omdat dan de balans in mijn vriendengroep weg is. Let op je pasjes, niet zo sippen en leuke dingen gaan doen en niet met een TingTong thuiskomen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley